(Μάρκος 7:8-9)
«Αφήσαντες την εντολήν του Θεού, κρατείτε την παράδοσιν των ανθρώπων, πλύματα ξεστών και ποτηρίων, και άλλα παρόμοια τοιαύτα πολλά κάμνετε. Και έλεγε προς αυτούς, Καλώς αθετείτε την εντολήν του Θεού, διά να φυλάττητε την παράδοσίν σας».
(Μάρκος 7:20-23)
«Έλεγε δε, Ότι το εξερχόμενον εκ του ανθρώπου, εκείνο μολύνει τον άνθρωπον· διότι έσωθεν εκ της καρδίας των ανθρώπων εξέρχονται οι διαλογισμοί οι κακοί, μοιχείαι, πορνείαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ασέλγεια, βλέμμα πονηρόν, βλασφημία, υπερηφανία, αφροσύνη. Πάντα ταύτα τα πονηρά έσωθεν εξέρχονται, και μολύνουσι τον άνθρωπον».
Αρχικά θέλω να ξεκαθαρίσω τι είναι η αμαρτία. Υπάρχουν αμαρτίες που ορίστηκαν από τον Θεό και αμαρτίες που ορίστηκαν από τους ανθρώπους. Η λέξη αμαρτία στα αρχαία ελληνικά σημαίνει αστοχία. Σημαίνει να μην πετύχουμε σωστά το στόχο. Είναι αμαρτία αν δεν ακολουθούμε σωστά τις εντολές του Θεού. Ας δούμε πρώτα τις αμαρτίες όπως ορίστηκαν από τους ανθρώπους.
Τι είναι αμαρτία;
Είναι να παρακούμε τις εντολές του Θεού.
Αναγνωρίζουμε την αμαρτία σύμφωνα με τη συνείδησή μας. Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος κρίνει σύμφωνα με το παρελθόν, την καρδιά και τη συνείδηση του.
Έτσι, ο ορισμός της αμαρτίας ποικίλει μεταξύ των διαφόρων ανθρώπων. Η ίδια πράξη μπορεί ή δεν μπορεί να θεωρείται αμαρτωλή, ανάλογα με τα πρότυπα του κάθε ατόμου. Για το λόγο αυτό ο Θεός μάς έδωσε 613 άρθρα του Νόμου για να χρησιμοποιούνται ως μέτρο για την κρίση.
Το παρακάτω διάγραμμα περιγράφει την αμαρτία του ανθρώπου.
Νόμος του Θεού
Συνείδηση του ανθρώπου
ηθικοί, κοινωνικοί τύποι
εθνικός νόμος, αστικός νόμος
Γι’ αυτό, δεν πρέπει ποτέ να ορίζουμε το μέτρο μας σύμφωνα με τη συνείδησή μας.
Η αμαρτία της συνείδησής μας δεν είναι σύμφωνη με εκείνο που ο Θεός όρισε σαν αμαρτία. Συνεπώς δεν πρέπει ν’ ακούμε τη συνείδησή μας, αλλά μάλλον να βασίζουμε τις πράξεις μας πάνω στις εντολές του Θεού.
Καθένας από μας έχει τη δική του ιδέα για το τι είναι αμαρτία. Μερικοί θεωρούν την αμαρτία ως αποτυχία τους και άλλοι την θεωρούν ως κακά κίνητρα.
Για παράδειγμα στην Κορέα οι άνθρωποι καλύπτουν τους τάφους των γονέων τους με γρασίδι και θεωρούν καθήκον τους να κουρεύουν το γρασίδι και να φροντίζουν τους τάφους μέχρι να πεθάνουν και οι ίδιοι. Όμως σε μια πρωτόγονη φυλή στην Παπούα Νέα Γουινέα, τιμούν τους νεκρούς γονείς τους μοιράζοντας το σώμα του νεκρού στα μέλη της οικογένειας για να το φάνε. (Δεν γνωρίζω αν πριν το φάνε το μαγειρεύουν ή όχι). Φαίνεται ότι με τον τρόπο αυτό προστατεύουν το σώμα από του να το φάνε τα σκουλήκια. Αυτά τα έθιμα εικονίζουν ότι οι ανθρώπινες αντιλήψεις για την αμαρτία μπορεί να διαφέρουν πάρα πολύ.
Το ίδιο συμβαίνει και με το τι είναι καλό και τι είναι αμαρτία. Ωστόσο, η Βίβλος μας λέει ότι αμαρτία είναι όταν παραβιάζουμε τις εντολές Του. «Διότι αφήσαντες την εντολήν του Θεού, κρατείτε την παράδοσιν των ανθρώπων, πλύματα ξεστών και ποτηρίων, και άλλα παρόμοια τοιαύτα πολλά κάμνετε. Και έλεγε προς αυτούς, Καλώς αθετείτε την εντολήν του Θεού, διά να φυλάττητε την παράδοσίν σας». (Μάρκος 7:8-9). Ο Θεός δεν ενδιαφέρεται πώς εμείς φαινόμαστε εξωτερικά. Κοιτάζει το βάθος της καρδιάς μας.
ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ
Ποια είναι η πιο σοβαρή αμαρτία;
Είναι το να περιφρονούμε το λόγο του Θεού.
Θα σας πω τι είναι μια αμαρτία ενώπιον του Θεού. Είναι η αποτυχία να ζούμε σύμφωνα με το θέλημά Του. Είναι όταν δεν πιστεύουμε στο Λόγο Του. Ο Θεός είπε ότι είναι αμαρτία αν ζεις όπως οι Φαρισαίοι που αρνιόνταν τις εντολές του Θεού και έδιναν περισσότερη προσοχή στις παραδοσιακές τους διδασκαλίες. Και ο Ιησούς έκρινε τους Φαρισαίους ότι ήταν υποκριτές.
«Σε ποιο Θεό πιστεύεις; Αλήθεια με σέβεσαι και με τιμάς; Καυχιέσαι για το όνομά μου αλλά με τιμάς στ’ αλήθεια;» Οι άνθρωποι βλέπουν μόνο στην εξωτερική εμφάνιση και αψηφούν το Λόγο Του. Και αυτό είναι αμαρτία ενώπιόν Του. Η πιο σοβαρή αμαρτία είναι να αψηφάς το Λόγο Του. Το γνωρίζεις αυτό; Αυτό είναι η αμαρτία πάνω από όλες τις αμαρτίες.
Οι αδυναμίες μας είναι μόνο λάθη, απλές παραβάσεις. Τα λάθη που κάνουμε και τα σφάλματα που διαπράττουμε ως αποτέλεσμα της ατέλειάς μας δεν είναι θεμελιακές αμαρτίες, αλλά λάθη. Ο Θεός ξεχωρίζει τις αμαρτίες από τα λάθη. Εκείνοι που αψηφούν το Λόγο Του είναι αμαρτωλοί ακόμα και όταν δεν έχουν λάθη. Είναι μεγάλοι αμαρτωλοί ενώπιον του Θεού. Αυτός είναι ο λόγος που ο Ιησούς κατέκρινε τους Φαρισαίους.
Στην Πεντάτευχο, από τη Γένεση ως το Δευτερονόμιο, υπάρχουν εντολές που μας λένε τι να κάνουμε και τι όχι. Αυτές είναι λόγια του Θεού, οι εντολές Του. Μπορεί να μην είμαστε σε θέση να τις τηρήσουμε 100%, ή ίσως να μη μπορούμε να τις τηρήσουμε όλες, όμως πρέπει να τις αναγνωρίζουμε ότι είναι εντολές Του. Εκείνος μας τις έδωσε από την αρχή και πρέπει να τις αποδεχόμαστε έτσι ακριβώς.
«Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην». (Ιωάννης 1:1). Ύστερα είπε, «Γενηθήτω φως και έγεινε φως». (Γένεσις 1:3) Εκείνος δημιούργησε τα πάντα. Και Εκείνος εγκαθίδρυσε το Νόμο.
«Και ο Λόγος έγεινε σαρξ, και κατώκησε μεταξύ ημών και Αυτός είναι ο Λόγος» (Ιωάννης 1:1, 14). Πώς, λοιπόν, δείχνει ο Θεός τον εαυτό Του σε μας; Τον δείχνει μέσω των εντολών Του. Ο Θεός είναι ο Λόγος και δείχνει τον εαυτό Του μέσω των εντολών. Ο Θεός είναι το Πνεύμα. Και πώς ονομάζουμε τη Βίβλο; Την ονομάζουμε ο Λ όγος του Θεού.
Εδώ λέει, «Διότι αφήσαντες την εντολήν του Θεού, κρατείτε την παράδοσιν των ανθρώπων». Υπάρχουν 613 άρθρα στο Νόμο Του. Κάνε αυτό αλλά μην κάνεις εκείνο, τίμα τους γονείς σου… κ.λπ. Στο Λευιτικό λέει τι πρέπει να κάνουν οι γυναίκες και τι πρέπει να κάνουν οι άντρες, και τι πρέπει να κάνουν αν ένα κατοικίδιο ζώο πέσει σε χαντάκι… Υπάρχουν 613 άρθρα στο Νόμο Του.
Όμως, επειδή αυτά δεν είναι λόγια ανθρώπου, πρέπει να τα σκεφτόμαστε ξανά και ξανά. Πρέπει να υπακούμε τον Θεό και όταν ακόμα δεν είμαστε σε θέση να τηρήσουμε όλους τους Νόμους Του, πρέπει τουλάχιστον να τους αναγνωρίζουμε.
Υπάρχει έστω και ένας λόγος του Θεού που δεν είναι σωστός; Οι Φαρισαίοι παραμέρισαν τις εντολές του Θεού. Έβαλαν την παράδοση των ανθρώπων πάνω από τις εντολές Του. Οι λόγοι των πρεσβυτέρων τους είχαν μεγαλύτερη βαρύτητα από τους λόγους του Θεού. Αυτό συνέβαινε όταν γεννήθηκε ο Ιησούς. Ο Ιησούς αντιπαθούσε πολύ ότι οι άνθρωποι δεν αναγνώριζαν το λόγο του Θεού.
Ο Θεός μάς έδωσε 613 άρθρα του Νόμου για να μας διδάξει ότι Εκείνος είναι η Αλήθεια, ότι Εκείνος είναι ο Θεός μας, ποια σημασία έχουν οι αμαρτίες μας ενώπιόν Του, και για να μας δείξει την Αγιότητά Του. Συνεπώς, επειδή είμαστε όλοι αμαρτωλοί ενώπιόν Του, πρέπει να πιστέψουμε στον Ιησού που στάλθηκε σ’ εμάς από τον Θεό χάρη στην αγάπη Του για μας και πρέπει να ζούμε με πίστη.
Εκείνοι που παραμερίζουν το Λόγο Του, εκείνοι που δεν πιστεύουν, είναι αμαρτωλοί. Εκείνοι που δε μπορούν να τηρήσουν το Λόγο Του είναι επίσης αμαρτωλοί, όμως η μέγιστη αμαρτία είναι όταν παραμερίζουμε το Λόγο Του. Εκείνοι είναι που θα καταλήξουν στον άδη. Όταν δεν πιστεύεις, αυτό είναι αμαρτία ενώπιόν Του.
Ο ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΝΟΜΟ
Γιατί μας έδωσε ο Θεός το Νόμο;
Για να μας κάνει ν’ αναγνωρίσουμε τις αμαρτίες μας και την τιμωρία γι’ αυτές
Για ποιο λόγο μας έδωσε ο Θεός το Νόμο; Για ν’ αναγνωρίσουμε τις αμαρτίες μας και να επιστρέψουμε στην αγκαλιά Του. Μας έδωσε 613 άρθρα του Νόμου, έτσι ώστε ν’ αναγνωρίσουμε τις αμαρτίες μας και να λυτρωθούμε μέσω του Ιησού. Αυτός είναι ο λόγος που ο Θεός μας έδωσε το Νόμο.
Στην Επιστολή προς Ρωμαίους 3:20 λέει: «Διά του νόμου γίνεται η γνώρισις της αμαρτίας». Έτσι γνωρίζουμε ότι ο λόγος που ο Θεός μας έδωσε το Νόμο δεν είναι για να μας εξαναγκάσει να ζήσουμε σύμφωνα με αυτόν.
Τότε ποια είναι η γνώση που κερδίζουμε από το Νόμο; Είναι ότι είμαστε πολύ αδύναμοι για να υπακούσουμε το Νόμο σε όλη του την έκταση και ότι είμαστε αμαρτωλοί ενώπιόν Του. Και τι αναγνωρίζουμε από τα 613 άρθρα του Νόμου Του; Αναγνωρίζουμε τις αδυναμίες μας, την ανικανότητά μας να ζήσουμε σύμφωνα με το Νόμο Του. Παραδεχόμαστε ότι εμείς, τα δημιουργήματα του Θεού, είμαστε ανίκανα όντα. Παραδεχόμαστε ότι είμαστε αμαρτωλοί ενώπιόν Του, και ότι όλοι πρέπει να καταλήξουμε στον άδη σύμφωνα με το Νόμο Του.
Όταν αναγνωρίσουμε τις αμαρτίες μας και επίσης την ανικανότητά μας, τότε τι κάνουμε; Προσπαθούμε να γίνουμε τέλεια όντα; Όχι. Εκείνο που πρέπει να κάνουμε είναι να παραδεχτούμε ότι είμαστε αμαρτωλοί, να πιστέψουμε στον Ιησού, να λυτρωθούμε μέσω της σωτηρίας Του εξ ύδατος και Πνεύματος, και να Τον ευχαριστήσουμε.
Ο λόγος που μας έδωσε το Νόμο είναι να μας κάνει ν’ αναγνωρίσουμε τις αμαρτίες μας και τις τιμωρίες γι’ αυτές τις αμαρτίες, έτσι ώστε να γνωρίζουμε ότι δε μπορούμε να σωθούμε από τον άδη χωρίς τον Ιησού. Αν πιστεύουμε τον Ιησού σαν Σωτήρα μας, θα λυτρωθούμε. Μας έδωσε το Νόμο για να μας σώσει.
Μας έδωσε το Νόμο για να μας κάνει ν’ αναγνωρίσουμε πως είμαστε ολοκληρωτικά αμαρτωλοί και για να σώσει τις ψυχές μας από την αμαρτία. Εκείνος μας έδωσε το Νόμο και έστειλε τον Υιό Του για να πάρει τις αμαρτίες μας μέσω του βαφτίσματός Του. Και μπορούμε να σωθούμε πιστεύοντας σ’ Εκείνον.
Πρέπει ν’ αναγνωρίσουμε ότι είμαστε αμαρτωλοί χωρίς καμιά ελπίδα, και πρέπει να πιστέψουμε στον Ιησού έτσι ώστε να μπορούμε να ελευθερωθούμε από την αμαρτία, να γίνουμε παιδιά Του και να εποδώσουμε τη δόξα στον Θεό.
Πρέπει να καταλάβουμε το Λόγο Του. Όλα αρχίζουν από Εκείνον. Πρέπει κι εμείς ν’ αρχίσουμε με το Λόγο Του και να καταλάβουμε την αλήθεια της λύτρωσης μέσω του Λόγου Του. Πρέπει να σκεφτόμαστε και να κρίνουμε μέσω του Λόγου Του. Αυτό είναι η σωστή και αληθινή πίστη.
ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ;
Τι πρέπει να κάνουμε ενώπιον του Θεού;
Πρέπει να παραδεχτούμε τις αμαρτίες μας και να ζητήσουμε τη σωτηρία του Θεού.
Η πίστη πρέπει ν’ αρχίσει με τους Λόγους Του και πρέπει να πιστέψουμε στον Θεό μέσω του Λόγου Του. Αν δεν συμβεί αυτό, θα πέσουμε σε λάθος. Αυτό θα είναι η λάθος και ψεύτικη πίστη.
Όταν οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς είδαν τους μαθητές του Ιησού να τρώνε ψωμί με άπλυτα χέρια, δε θα μπορούσαν να τους επιπλήξουν αν είχαν δει το θέμα μέσω του λόγου του Θεού. Ο Λόγος μας λέει πως οτιδήποτε εισέρχεται στον άνθρωπο από έξω δε μπορεί να τον μολύνει επειδή πηγαίνει όχι στην καρδιά του αλλά στο στομάχι του, και στη συνέχεια αποβάλλεται.
Όπως λέγεται στο Μάρκος 7:20-23, «Έλεγε δε, Ότι το εξερχόμενον εκ του ανθρώπου, εκείνο μολύνει τον άνθρωπον· διότι έσωθεν εκ της καρδίας των ανθρώπων εξέρχονται οι διαλογισμοί οι κακοί, μοιχείαι, πορνείαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ασέλγεια, βλέμμα πονηρόν, βλασφημία, υπερηφανία, αφροσύνη. Πάντα ταύτα τα πονηρά έσωθεν εξέρχονται, και μολύνουσι τον άνθρωπον». Είπε ότι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί επειδή γεννιούνται με αμαρτία.
Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Είμαστε όλοι απόγονοι του Αδάμ. Δε μπορούμε να δούμε την αλήθεια επειδή ούτε θέλουμε να την αποδεχτούμε ούτε θέλουμε να πιστέψουμε σε όλα τα Λόγια Του. Τι υπάρχει μέσα στην καρδιά του ανθρώπου;
Ας δούμε στο Μάρκος 7:21-22. «Διότι έσωθεν εκ της καρδίας των ανθρώπων εξέρχονται οι διαλογισμοί οι κακοί, μοιχείαι, πορνείαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ασέλγεια, βλέμμα πονηρόν, βλασφημία, υπερηφανία, αφροσύνη». Όλα αυτά βγαίνουν από την καρδιά του ανθρώπου και μολύνουν και αυτόν και τους άλλους.
Είναι γραμμένο στους Ψαλμούς, «Όταν θεωρώ τους ουρανούς σου, το έργον των δακτύλων σου, την σελήνην και τους αστέρας, τα οποία συ εθεμελίωσας, τι είναι ο άνθρωπος ώστε να ενθυμήσαι αυτόν; ή ο υιός του ανθρώπου, ώστε να επισκέπτησαι αυτόν;» (Ψαλμός 8:3-4).
Γιατί μας επισκέπτεται; Μας επισκέπτεται επειδή μας αγαπάει και λυπάται για εμάς τους αμαρτωλούς. Έσβησε τις αμαρτίες μας και μας έκανε δικό Του λαό. «Κύριε ο Κύριος ημών, πόσον είναι θαυμαστόν το όνομά σου εν πάση τη γη! όστις έθεσας την δόξαν σου υπεράνω των ουρανών!» (Ψαλμός 8:1) Ο βασιλιάς Δαβίδ έψαλλε στην Παλαιά Διαθήκη όταν αναγνώρισε ότι ο Θεός έγινε ο Σωτήρας των αμαρτωλών.
Και στην Καινή Διαθήκη, ο απόστολος Παύλος είπε το ίδιο πράγμα. Είναι τόσο εκπληκτικό ότι εμείς, τα δημιουργήματα του Θεού, μπορούμε να γίνουμε παιδιά Του. Αυτό γίνεται μόνο χάρη στη συμπάθειά Του για μας. Αυτή είναι η αγάπη του Θεού.
Το να καταφέρουμε να ζούμε εντελώς σύμφωνα με το Νόμο του Θεού είναι μια πρόκληση γι’ Αυτόν. Και επίσης είναι μια σκέψη που οφείλεται στην άγνοιά μας. Δεν είναι σωστό να ζούμε έξω από την αγάπη Του ενόσω προσπαθούμε να τηρήσουμε το Νόμο και προσευχόμαστε. Είναι θέλημα του Θεού ν’ αναγνωρίσουμε ότι είμαστε αμαρτωλοί μέσω του Νόμου και να πιστέψουμε στην απολύτρωση του ύδατος και του αίματος (του Πνεύματος).
Ο Λόγος Του είναι γραμμένος στο Μάρκος 7:20-23, «Το εξερχόμενον εκ του ανθρώπου, εκείνο μολύνει τον άνθρωπον· διότι έσωθεν εκ της καρδίας των ανθρώπων εξέρχονται οι διαλογισμοί οι κακοί, μοιχείαι, πορνείαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ασέλγεια, βλέμμα πονηρόν, βλασφημία, υπερηφανία, αφροσύνη. Πάντα ταύτα τα πονηρά έσωθεν εξέρχονται, και μολύνουσι τον άνθρωπον».
Ο Ιησούς είπε πως ό,τι βγαίνει από τον άνθρωπο, δηλαδή οι αμαρτίες από μέσα του, εκείνες τον μολύνουν. Η τροφή που μας δίνει ο Θεός δε μπορεί να μολύνει κανέναν. Όλα τα δημιουργήματα είναι καθαρά, όμως μόνο εκείνα που βγαίνουν από ένα πρόσωπο, δηλαδή οι αμαρτίες του, τον μολύνουν. Όλοι είμαστε απόγονοι του Αδάμ. Τότε πώς γεννιόμαστε; Γεννιόμαστε με δώδεκα είδη αμαρτιών. Δεν είναι αυτό σωστό;
Μπορούμε λοιπόν να ζήσουμε χωρίς αμαρτία; Θα συνεχίσουμε ν’ αμαρτάνουμε επειδή γεννιόμαστε με αμαρτία. Μπορούμε να σταματήσουμε τους εαυτούς μας από του να αμαρτάνουμε επειδή μάθαμε το Νόμο; Μπορούμε να ζήσουμε σύμφωνα με τις εντολές; Όχι.
Όσο περισσότερο προσπαθούμε, τόσο πιο δύσκολο γίνεται. Πρέπει ν’ αναγνωρίσουμε τα όριά μας και να παραιτηθούμε. Τότε, με ταπείνωση στο νου μας, μπορούμε να δεχτούμε το βάφτισμα και το αίμα του Ιησού που μας σώζει.
Όλα τα 613 άρθρα του Νόμου είναι σωστά και δίκαια. Όμως οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί από τη στιγμή που έγινε η σύλληψή τους μέσα στην κοιλιά της μητέρας τους. Όταν αναγνωρίζουμε ότι ο νόμος του Θεού είναι σωστός ενώ εμείς είμαστε γεννημένοι αμαρτωλοί που δε μπορούμε ποτέ να γίνουμε σωστοί μόνοι μας, επίσης παραδεχόμαστε ότι χρειαζόμαστε το έλεος του Θεού και χρειαζόμαστε να σωθούμε με τη λύτρωση του Ιησού με το ύδωρ, το αίμα και το Πνεύμα. Όταν αναγνωρίζουμε τα όριά μας, ότι δε μπορούμε να γίνουμε σωστοί μόνοι μας και ότι θα πάμε στον άδη εξαιτίας των αμαρτιών μας, δε μπορούμε παρά να εμπιστευτούμε στη λύτρωση του Ιησού.
Συνεπώς, μ’ αυτό τον τρόπο, μπορούμε να ελευθερωθούμε. Πρέπει να μάθουμε ότι δε μπορούμε να είμαστε σωστοί ή καλοί ενώπιον του Θεού από μόνοι μας. Γι’ αυτό πρέπει να παραδεχτούμε ενώπιον του Θεού ότι είμαστε αμαρτωλοί προορισμένοι για τον άδη και μπορούμε να προσευχηθούμε για το έλεός Του, «Θεέ, παρακαλώ λυπήσου με και σώσε με από τις αμαρτίες μου».
Έχουμε την τάση να βλέπουμε την προσευχή του Δαβίδ σαν να είναι γραπτός Λόγος Θεού. «Διά να δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και να ήσαι άμεμπτος εις τας κρίσεις σου» (Ψαλμός 51:4).
Εκείνος γνώριζε πως ήταν μια μάζα από αμαρτία αρκετά κακή ώστε να πεταχτεί στον άδη αλλά το παραδέχτηκε ενώπιον του Θεού. «Αν με πεις αμαρτωλό, είμαι αμαρτωλός. Αν με πεις δίκαιο, είμαι δίκαιος. Αν με σώσεις, θα σωθώ· και αν με στείλεις στον άδη, θα καταλήξω στον άδη».
Αυτή είναι η σωστή πίστη. Έτσι σωζόμαστε. Έτσι πρέπει να είμαστε αν ελπίζουμε να πιστέψουμε στη λύτρωση του Ιησού.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ
Εφόσον είμαστε όλοι απόγονοι του Αδάμ, όλοι έχουμε σαρκική επιθυμία μέσα στην καρδιά μας. Ωστόσο, τι μας λέει ο Θεός; Μας λέει να μην μοιχεύουμε. Έχουμε φόνο στην καρδιά μας, όμως τι μας λέει ο Θεός; Μας λέει να μη σκοτώσουμε. Όλοι ασεβούμε στους γονείς μας μέσα στις καρδιές μας, όμως ο Θεός μας λέει να τιμάμε τους γονείς μας. Πρέπει ν’ αναγνωρίσουμε ότι όλοι οι Λόγοι Του είναι σωστοί και καλοί και ότι όλοι έχουμε αμαρτήσει στις καρδιές μας.
Είναι αυτό σωστό ή όχι; Συνεπώς, τι πρέπει να κάνουμε ενώπιον του Θεού; Πρέπει να παραδεχτούμε ότι είμαστε μια μάζα από αμαρτία, αμαρτωλοί χωρίς ελπίδα. Δεν είναι σωστό να σκεφτόμαστε ότι ήμασταν δίκαιοι εχτές επειδή κάναμε καλές πράξεις και αμαρτωλοί σήμερα επειδή κάναμε αμαρτίες. Είμαστε γεννημένοι αμαρτωλοί. Οτιδήποτε και αν κάνουμε, θα εξακολουθούμε να είμαστε αμαρτωλοί. Αυτή είναι η αιτία που πρέπει να λυτρωθούμε μέσω του βαπτίσματος του Ιησού.
Δεν είμαστε αμαρτωλοί εξαιτίας των πράξεών μας: επειδή διαπράξαμε μοιχεία, φόνο, κλεψιά… αλλά είμαστε αμαρτωλοί επειδή γεννηθήκαμε αμαρτωλοί. Γεννηθήκαμε με δώδεκα είδη αμαρτίας. Επειδή γεννηθήκαμε αμαρτωλοί στα μάτια του Θεού, δε μπορούμε ποτέ να γίνουμε καλοί μόνο με τις δικές μας προσπάθειες. Μπορούμε μόνο να προσποιούμαστε ότι είμαστε καλοί.
Γεννηθήκαμε με μυαλά γεμάτα από αμαρτίες όπως φόνο, κλοπή κ.λπ… Πώς λοιπόν μπορούμε να γίνουμε δίκαιοι απλά και μόνο επειδή δεν πράττουμε αυτές τις αμαρτίες; Ποτέ δε θα μπορέσουμε να γίνουμε δίκαιοι ενώπιον του Θεού μόνοι μας. Αν υποστηρίζουμε ότι είμαστε δίκαιοι, αυτό είναι υποκρισία. Ο Ιησούς ονόμασε τους Φαρισαίους και τους γραμματείς «υποκριτές». Οι άνθρωποι γεννιούνται αμαρτωλοί. Αμαρτάνουν ενώπιον του Θεού σε όλη τους τη ζωή.
Καθένας που υποστηρίζει ότι δεν έχει μαλώσει ή δεν έχει χτυπήσει κανέναν, ή πως δεν έχει κλέψει ούτε μια βελόνα από κανέναν σε όλη του τη ζωή, λέει ψέματα επειδή οι άνθρωποι γεννιούνται αμαρτωλοί. Είναι ψεύτης, αμαρτωλός και υποκριτής. Με αυτό τον τρόπο μας βλέπει ο Θεός.
Είσαι γεννημένος αμαρτωλός. Ακόμα και αν δεν έχεις πράξει ούτε μία αμαρτωλή πράξη, κατευθύνεσαι στον άδη. Ακόμα και αν γενικά τηρείς το Νόμο και τις περισσότερες από τις εντολές, θα εξακολουθείς να είσαι αμαρτωλός που κατευθύνεται στον άδη.
Τι πρέπει να κάνουμε, λοιπόν, απέναντι σ’ αυτή τη μοίρα; Πρέπει να ζητήσουμε το έλεός Του και να εξαρτηθούμε από Εκείνον για να μας σώσει από τις αμαρτίες. Αν δεν μας σώσει Εκείνος, δε μπορούμε παρά να πάμε στον άδη. Αυτός είναι ο προορισμός μας.
Εκείνοι που δέχονται το Λόγο Του επίσης παραδέχονται ότι είναι πράγματι αμαρτωλοί. Και επίσης γνωρίζουν ότι είναι οι δίκαιοι. Συνεπώς γνωρίζουν ότι παραμερίζοντας το Λόγο Του χωρίς να τον αναγνωρίσουν ως Λόγο Του, αυτό είναι αμαρτία. Εκείνοι που δέχονται το Λόγο Του είναι οι δίκαιοι ακόμα και αν προηγούμενα ήταν αμαρτωλοί. Είναι αναγεννημένοι από το Λόγο Του και δέχονται τη χάρη Του. Αυτοί είναι οι πιο ευλογημένοι.
ΟΣΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΛΥΤΡΩΘΟΥΝ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΕΡΓΩΝ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ
Ποιοι εξακολουθούν να είναι αμαρτωλοί ακόμα και αν πίστεψαν στον Ιησού;
Εκείνοι που προσπαθούν να λυτρωθούν με τα δικά τους έργα
Ας δούμε στο Γαλάτες 3:10-11. «Διότι όσοι είναι εξ έργων νόμου, υπό κατάραν είναι· επειδή είναι γεγραμμένον· Επικατάρατος πας όστις δεν εμμένει εν πάσι τοις γεγραμμένοις εν τω βιβλίω του νόμου, ώστε να πράξη αυτά. Ότι δε ουδείς δικαιούται διά του νόμου ενώπιον του Θεού, είναι φανερόν, διότι ο δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως».
Λέγεται πως καθένας που δεν επιμένει σε όλα τα πράγματα που είναι γραμμένα στο βιβλίο του Νόμου είναι καταραμένος. Εκείνοι που πιστεύουν στον Ιησού αλλά εξακολουθούν να προσπαθούν να δικαιωθούν με τα δικά τους έργα είναι καταραμένοι. Πού είναι εκείνοι που προσπαθούν να δικαιωθούν με τα δικά τους έργα; Είναι κάτω από την κατάρα του Θεού.
Γιατί μας έδωσε ο Θεός το Νόμο; Μας έδωσε το Νόμο για να αναγνωρίσουμε τις αμαρτίες μας (Ρωμαίους 3:20). Για να παραδεχτούμε ότι είμαστε ολοκληρωτικά αμαρτωλοί και ότι προοριζόμαστε για τον άδη.
Συνεπώς εκείνο που πρέπει να κάνεις είναι να πιστέψεις στο βάπτισμα του Ιησού και τον Υιό του Θεού, και να γεννηθείς εξ ύδατος και Πνεύματος. Τότε θα σωθείς από τις αμαρτίες σου, θα γίνεις δίκαιος, θα έχεις αιώνια ζωή και θα πας στον ουρανό. Έχε πίστη στην καρδιά σου.
Η ΠΙΟ ΑΛΑΖΟΝΙΚΗ ΑΜΑΡΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Ποια είναι η πιο αλαζονική αμαρτία στον κόσμο;
Να προσπαθείς να ζεις εκτελώντας το Νόμο
Δεν αξίζει τίποτα άλλο εκτός από το να πιστεύεις στον Θεό. Έχουμε ευλογηθεί να έχουμε πίστη στην ευλογία Του. Εκείνος αποφάσισε να σώσει εκείνους που θα έχουν πίστη στο Λόγο Του.
Όμως σήμερα, ανάμεσα στους πιστούς, υπάρχουν πολλοί που προσπαθούν να ζήσουν εκτελώντας το Νόμο Του. Εδώ ανήκουν οι περισσότεροι Χριστιανοί. Είναι αξιοσημείωτο ότι προσπαθούν να ζήσουν με το Νόμο αλλά πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Πρέπει ν’ αναγνωρίσουμε πόσο ανόητο είναι να προσπαθείς να ζεις εκτελώντας το Νόμο Του. Όσο πιο πολύ προσπαθούμε, τόσο πιο δύσκολο γίνεται. Ο Λόγος του Θεού λέει, «Η πίστις είναι εξ ακοής, η δε ακοή διά του λόγου του Θεού». (Ρωμαίους 10:17) Χρειάζεται να εγκαταλείψουμε την αλαζονεία μας προκειμένου να σωθούμε.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ
Τι πρέπει να κάνουμε για να σωθούμε;
Πρέπει να εγκαταλείψουμε τα δικά μας κριτήρια.
Πώς μπορούν να σωθούν οι άνθρωποι; Αναγνωρίζοντας τους εαυτούς τους ότι είναι αμαρτωλοί. Υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν λυτρωθεί, επειδή δε μπορούν να εγκαταλείψουν τα λαθεμένα πιστεύω και τις προσπάθειές τους.
Ο Θεός λέει ότι εκείνοι που στηρίζονται στο βιβλίο του Νόμου είναι καταραμένοι. Εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορούν να γίνουν δίκαιοι βαθμιαία, καθώς συνεχίζουν να πιστεύουν στον Ιησού και προσπαθούν να ζήσουν σύμφωνα με το Νόμο, είναι κάτω από την κατάρα Του. Πιστεύουν στον Θεό αλλά εξακολουθούν να νομίζουν ότι πρέπει να ζουν σύμφωνα με το Νόμο για να σωθούν.
Αγαπητέ φίλε, μπορούμε να γίνουμε δίκαιοι μέσω των δικών μας έργων όσο εξακολουθούμε να ζούμε; Γινόμαστε δίκαιοι μόνο πιστεύοντας στο λόγο του Ιησού και μόνο τότε λυτρωνόμαστε. Λυτρωνόμαστε μόνο έχοντας πίστη στο βάπτισμα του Ιησού, στο αίμα Του και στο ότι ο Ιησούς είναι Θεός.
Είναι γι’ αυτό που ο Θεός ετοίμασε το νόμο της πίστης για μας, σαν ένα δρόμο για να γίνουμε δίκαιοι. Η λύτρωση εξ ύδατος και Πνεύματος δεν στηρίζεται στα έργα των ανθρώπων αλλά στην πίστη που πιστεύει στο λόγο του Θεού. Και ο Θεός προμήθευσε σε μας αυτή την πίστη. Έτσι το σχεδίασε ο Θεός και έτσι το πραγματοποίησε.
Γιατί δεν λυτρώθηκαν εκείνοι που πίστεψαν στον Ιησού; Επειδή δεν αποδέχτηκαν το λόγο της λύτρωσης εξ ύδατος και Πνεύματος. Όμως εμείς, που είμαστε τόσο ατελείς, έχουμε λυτρωθεί με την πίστη μας στο λόγο του Θεού.
Αν δύο άνθρωποι εργάζονται μαζί γυρίζοντας μια μυλόπετρα, εκείνος που θα μείνει πίσω θα συνεχίσει να τη γυρίζει ακόμα και όταν ο άλλος θα έχει παραληφθεί. Εκείνος που θα μείνει πίσω είναι εκείνος που δεν έχει λυτρωθεί και πρέπει να συνεχίσει να προσπαθεί για να ελευθερωθεί. Γιατί ο ένας παραλαμβάνεται και ο άλλος αφήνεται;
Ο λόγος είναι επειδή ο ένας άκουσε και πίστεψε στο λόγο του Θεού. Ο άλλος, που εργαζόταν σκληρά για να τηρήσει το Νόμο, τελικά απορρίφτηκε στον άδη. Προσπαθούσε να φτάσει σερνόμενος στον Θεό, όμως ο Θεός τον απέρριψε όπως απορρίπτουμε ένα σακούλι όταν πάει να μπερδευτεί στα πόδια μας. Αν ο άνθρωπος προσπαθεί σερνόμενος να φτάσει στον Θεό προσπαθώντας να τηρήσει το Νόμο, σίγουρα θα απορριφτεί στον άδη.
Είναι γι’ αυτή την αιτία που πρέπει να λυτρωθούμε μέσω της πίστης στο ύδωρ και το Πνεύμα.
«Διότι όσοι είναι εξ έργων νόμου, υπό κατάραν είναι· επειδή είναι γεγραμμένον· Επικατάρατος πας όστις δεν εμμένει εν πάσι τοις γεγραμμένοις εν τω βιβλίω του νόμου, ώστε να πράξη αυτά». «Διότι δι’ αυτού αποκαλύπτεται η δικαιοσύνη του Θεού εκ πίστεως εις πίστιν, καθώς είναι γεγραμμένον, Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως». (Γαλάτας 3:10-11, Ρωμαίους 1:17).
Αν δε πιστεύουμε στο λόγο του Θεού, αυτό είναι αμαρτία ενώπιον του Θεού. Επιπρόσθετα, είναι επίσης αμαρτία να παραμερίζουμε το λόγο του Θεού ανάλογα με τα δικά μας κριτήρια. Εμείς οι άνθρωποι δε μπορούμε να ζήσουμε σύμφωνα με το Νόμο Του, επειδή είμαστε όλοι γεννημένοι αμαρτωλοί. Και συνεχίζουμε να αμαρτάνουμε σε όλη μας τη ζωή. Αμαρτάνουμε λίγο εδώ, λίγο εκεί, και οπουδήποτε πάμε. Πρέπει ν’ αναγνωρίσουμε ότι είμαστε από σάρκα και δε μπορούμε να κάνουμε αλλιώς παρά να αμαρτάνουμε.
Ένα ανθρώπινο ον είναι σαν ένας μεγάλος κουβάς με κοπριά. Αν προσπαθήσουμε να τον μεταφέρουμε, θα καταλήξουμε να πιτσιλίσουμε τριγύρω με το περιεχόμενό του. Είμαστε κάπως έτσι. Συνεχίζουμε να πιτσιλίζουμε με αμαρτία όπου κι αν πάμε. Μπορείτε να το συλλάβετε αυτό;
Θα εξακολουθείτε να προσποιείστε ότι είσαστε άγιοι; Αν μπορούσατε να δείτε ξεκάθαρα τον εαυτό σας, θα εγκαταλείπατε τη μάταιη προσπάθεια να είσαστε άγιοι και θα πιστεύατε στο ύδωρ και το αίμα του Ιησού.
Χρειάζεται να εγκαταλείψουμε το πείσμα μας και να παραδεχτούμε ότι είμαστε αμαρτωλοί ενώπιον του Θεού. Τότε πρέπει να πάμε πίσω στο Λόγο Του και ν’ ανακαλύψουμε πώς Εκείνος μας έσωσε εξ ύδατος και Πνεύματος!