ដោយសារការរាតត្បាតនៃជម្ងឺកូវីឌ១៩ និងការរំខានដល់សេវាកម្មប្រៃសណីយអន្តរជាតិ
យើងបានផ្អាកជាបណ្តោះអាសន្ននូវ "សេវាកម្មសៀវភៅបោះពុម្ពដោយឥតគិតថ្លៃ" របស់យើង។
នៅក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ យើងមិនអាចផ្ញើសៀវភៅទៅកាន់លោកអ្នកបានឡើយ។
សូមអធិស្ឋានសម្រាប់ការរលាយបាត់យ៉ាងឆាប់រហ័សនូវជម្ងឺរាតត្បាតនេះ និងការដំណើរការឡើងវិញនូវសេវាកម្មប្រៃសណីយ។
សូមអធិស្ឋានសម្រាប់ការរលាយបាត់យ៉ាងឆាប់រហ័សនូវជម្ងឺរាតត្បាតនេះ និងការដំណើរការឡើងវិញនូវសេវាកម្មប្រៃសណីយ។
ប្រធានបទទី១៖ ការបានកើតជាថ្មី ដោយទឹក និងព្រះវិញ្ញាណ
1-5. តើយើងជាគ្រីស្ទបរិស័ទអាចនៅតែជាមនុស្សមានបាបដែរឬទេ?
ទេ។ សាវកប៉ុល បាននិយាយនៅក្នុង ១ធីម៉ូថេ ១:១៥ ថា គាត់គឺជាម្នាក់ក្នុងចំណោម «ខ្ញុំនេះជាលេខ១ក្នុងពួកគេ» ដែលសំដៅទៅលើពេលដែលគាត់មិនទាន់បានជួបព្រះយេស៊ូវ។ ក្នុងសហគមន៍ គ្រីស្ទបរិស័ទនៅសព្វថ្ងៃនេះ មានមនុស្សជាច្រើន ដែលគិតថា ពួកគេនៅតែជាមនុស្សមានបាប បន្ទាប់ពីបានជឿព្រះយេស៊ូវហើយ។ ប៉ុន្តែ នេះគឺមិនត្រឹមត្រូវទេ។
យើងទាំងអស់គ្នា គឺជាមនុស្សមានបាប មុនពេលយើងជឿលើព្រះយេស៊ូវ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលយើងជឿលើព្រះយេស៊ូវបានត្រឹមត្រូវតាមព្រះបន្ទូលទ្រង់ហើយ នោះយើងបានរាប់ជាសុចរិតភ្លាម។ ដូច្នេះ សាវកប៉ុលគ្រាន់តែនឹកចាំពីពេលវេលាមុនពេលគាត់បានស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ ហើយសារភាពថា គាត់គឺជាមេនៃពួកមានបាបប៉ុណ្ណោះ។
នៅពេលគាត់មានឈ្មោះសុលនៅឡើយ សាវកប៉ុលបានជួបនឹងព្រះយេស៊ូវនៅតាមផ្លូវទៅទីក្រុងដាម៉ាស ហើយបានដឹងថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់គាត់។ ដូច្នេះ គាត់ក៏បានជឿលើទ្រង់ ហើយអរព្រះគុណដល់ទ្រង់។ បន្ទាប់មក សម្រាប់ជីវិតរបស់គាត់ក្រោយមកទៀត គាត់បានធ្វើបានបន្ទាល់ថា សេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះ ដែលជាបុណ្យជ្រមុជរបស់ព្រះយេស៊ូវ បានដោះអំពើបាបរបស់លោកិយនេះចេញ ហើយថា ទ្រង់បានសុគត ដើម្បីបំបាត់អំពើបាបរបស់លោកិយនេះចោល។
ទ្រង់ បានយាងមកជាអ្នកបម្រើម្នាក់របស់ព្រះ ដែលបានអធិប្បាយដំណឹងល្អអំពីទឹក និងព្រះវិញ្ញាណ។ ទោះបីយ៉ាងណា គ្រីស្ទបរិស័ទភាគច្រើននៅតែគិតថា សាវកប៉ុលនៅតែជាមនុស្សមានបាប បន្ទាប់ពីគាត់បានជួបព្រះយេស៊ូវហើយ។ យើងយល់ច្រឡំបទគម្ពីរនេះ ចេញពីទស្សនៈរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទដែលនៅតែមានបាប និងមិនបានកើតជាថ្មី។
ទោះបីជាយ៉ាងណា សេចក្តីពិតគឺថា គាត់លែងជាមនុស្សមានបាបទៀតហើយ ប៉ុន្តែជាមនុស្សម្នាក់ដែលអាចជួបព្រះយេស៊ូវគ្រប់ពេលវេលា។ គាត់បានថ្វាយជីវិតចុងក្រោយរបស់គាត់ ដើម្បីអធិប្បាយដំណឹងល្អអំពីសេចក្តីសង្រ្គោះ ដែលជាសេចក្តីប្រោសលោះដោយបុណ្យជ្រមុជ និងលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ បន្ទាប់ពីគាត់បានស្លាប់ទៅ សំបុត្រទាំងអស់របស់គាត់បានបន្សល់ទុកសម្រាប់យើងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលធ្វើបន្ទាល់ថា ដំណឹងល្អអំពីទឹក និងព្រះវិញ្ញាណ គឺជាដំណឹងល្អពិតពីពួកជំនុំដំបូងមក។ ដូច្នេះ ការសារភាពរបស់សាវកប៉ុលនៅក្នុង ១ធីម៉ូថេ ១:៥ គ្រាន់តែជារំលឹកពីពេលវេលាពីមុន និងការអរព្រះគុណដល់ព្រះប៉ុណ្ណោះ។
តើគាត់ជាមនុស្សមានបាប បន្ទាប់ពីគាត់បានជឿព្រះយេស៊ូវហើយឬ? ទេ។ គាត់គឺជាមនុស្សមានបាប នៅមុនពេលគាត់បានកើតជាថ្មី ប៉ុន្តែនៅពេលគាត់បានជឿលើព្រះយេស៊ូវជាព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់គាត់ ពេលនោះគាត់បានដឹងថា អំពើបាបរបស់លោកិយនេះត្រូវបានផ្ទេរទៅលើព្រះយេស៊ូវ តាមរយៈបុណ្យជ្រមុជរបស់ទ្រង់ ហើយបានជឿលើព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់ដែលធួននឹងបាបនៅលើឈើឆ្កាង នោះគាត់បានរាប់ជាសុចរិតវិញ។
មូលហេតុដែលគាត់បានហៅខ្លួនឯងជាមេនៃពួកមានបាប គឺដោយព្រោះគាត់បានរំលឹកពីពេលវេលា ដែលបានគាត់បានបៀតបៀនអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ ហើយបានអរព្រះគុណដល់ព្រះសម្រាប់ការសង្រ្គោះគាត់ ដែលជាមនុស្សមានបាបអស់សង្ឃឹមខ្លាំងបំផុត។
តើអ្នកណានៅតែហៅគាត់ថាមនុស្សមានបាប? ហើយតើអ្នកណាអាចហៅមនុស្សម្នាក់ជាមនុស្សមានបាប នៅពេលគាត់បានរាប់ជាសុចរិត ដោយជឿលើបុណ្យជ្រមុជ និងព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ? គឺមានតែអ្នកដែលមិនស្គាល់ពីសេចក្តីពិតនៃសេចក្តីប្រោសលោះរបស់ព្រះទេ ដែលអាចធ្វើដូច្នេះបាន។
សាវកប៉ុល បានរាប់ជាសុចរិត ដោយជឿលើសេចក្តីសង្រ្គោះតាមរយៈព្រះយេស៊ូវ ហើយចាប់ពីនោះមក ក្នុងនាមជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះ គាត់បានអធិប្បាយទៅកាន់មនុស្សជាច្រើន ពីដំណឹងល្អអំពីការបានរាប់ជាសុចរិត ដោយជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ និងជាព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់គាត់។ ចាប់ពីពេលនោះមក សាវកប៉ុលមិនមែនជាមនុស្សមានបាបទៀតឡើយ ប៉ុន្តែជាអ្នកបម្រើសុចរិតរបស់ព្រះពិត ដែលអធិប្បាយដំណឹងល្អទៅកាន់មនុស្សមានបាបនៅទូទាំងផែនដី។
តើមនុស្សមានបាបអាចអធិប្បាយទៅកាន់អ្នកដទៃដែរទេ? វានឹងគ្មានប្រសិទ្ធភាពឡើយ។ តើមនុស្សមា្នក់អាចអធិប្បាយទៅកាន់អ្នកដទៃ ពីអ្វីដែលខ្លួនមិនមានបានយ៉ាងដូចម្តេចទៅ? ហើយនៅពេលមនុស្សម្នាក់មិនបានសង្គ្រោះទេ តើគាត់អាចសង្រ្គោះអ្នកដទៃបានយ៉ាងដូចម្តេចទៅ?
បើសិនមនុស្សម្នាក់កំពុងតែលុងទឹក ហើយព្យាយាមជួយអ្នកដទៃដែលកំពូងលុងទឹកនៅជិតគ្នា នោះទាំងពីរនាក់នឹងត្រូវលុងទឹកស្លាប់ទាំងអស់គ្នា។ ដូច្នេះ តើមនុស្សមានបាបអាចសង្រ្គោះអ្នកដទៃបានយ៉ាងដូចម្តេច? គាត់មានតែនាំយកអ្នកដទៃចុះទៅស្ថាននរកជាមួយប៉ុណ្ណោះ។ តើមនុស្សឈឺអាចមើលថែមនុស្សឈឺម្នាក់ទៀតបានយ៉ាងដូចម្តេច? ហើយតើមនុស្សម្នាក់ដែលចាញ់បញ្ឆោតសាតាំង អាចសង្រ្គោះអ្នកដទៃបានយ៉ាងដូចម្តេច?
ពីមុន សាវកប៉ុលគឺជាមនុស្សមានបាប ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ គាត់បានរាប់ជាសុចរិតហើយ នៅពេលកាត់បានជឿលើបុណ្យជ្រមុជ និងព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ហើយបានសង្រ្គោះចេញពីបាប។ ដូច្នេះ គាត់អាចក្លាយជាអ្នកបម្រើម្នាក់របស់ព្រះ ហើយអធិប្បាយដំណឹងល្អទៅកាន់មនុស្សមានបាបទាំងអស់នៅក្នុងលោកិយនេះ។ គាត់បានសង្គ្រោះមនុស្សមានបាបជាច្រើននាក់ ដោយសេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះ។ ហើយខ្លួនគាត់លែងជាមនុស្សមានបាបទៀតហើយ ចាប់ពីពេលនោះមក។
គាត់ បានកើតជាថ្មី ហើយមិនបានរស់នៅក្នុងសេចក្តីសុចរិតនៃក្រិត្យវិន័យទេ ប៉ុន្តែនៅក្នុងសេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះវិញ។ គាត់បានក្លាយជាអ្នកបម្រើ និងអ្នកអធិប្បាយសេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះ ហើយគាត់បានសង្រ្គោះព្រលឹងជាច្រើនរាប់មិនអស់ថ្វាយព្រះ។ គាត់មិនមែនជាអ្នកអធិប្បាយតាមចិត្តរបស់គាត់ ឬសេចក្តីសុចរិតនៃ ក្រិត្យវិន័យទេ ប៉ុន្តែតាមសេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះវិញ។
តើគាត់គឺជាមនុស្សបាបអស់មួយជីវិតឬ? ទេ។ គាត់បានរាប់ជាសុចរិត។ ក្នុងនាមជាមនុស្សសុចរិតម្នាក់ គាត់បានក្លាយជាសាវកនៃសេចក្តីពិតរបស់ព្រះ។ កុំហៅគាត់ថាជាមនុស្សមានបាប ពីព្រោះវាជាការមើលងាយដល់ព្រះ និងការយល់ខុសពីសេចក្តីពិត។ តាមពិត គាត់គឺជាមនុស្សសុចរិត។ ដូច្នេះ យើងមិនគួរមើលងាយគាត់ ឬព្រះយេស៊ូវ ដោយគិតថា គាត់នៅតែជាមនុស្សមានបាបទេ។
បើសិនយើងនិយាយថា គាត់នៅតែជាមនុស្សមានបាប បន្ទាប់ពីគាត់បានជួបព្រះយេស៊ូវហើយ នោះយើងហៅព្រះយេស៊ូវថាជាអ្នកកុហកហើយ ពីព្រោះព្រះយេស៊ូវបានធ្វើឲ្យគាត់បានសុចរិត និងធ្វើជាអ្នកបម្រើនៃសេចក្តីសុចរិតរបស់ទ្រង់។
យើងទាំងអស់គ្នា គឺជាមនុស្សមានបាប មុនពេលយើងជឿលើព្រះយេស៊ូវ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលយើងជឿលើព្រះយេស៊ូវបានត្រឹមត្រូវតាមព្រះបន្ទូលទ្រង់ហើយ នោះយើងបានរាប់ជាសុចរិតភ្លាម។ ដូច្នេះ សាវកប៉ុលគ្រាន់តែនឹកចាំពីពេលវេលាមុនពេលគាត់បានស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ ហើយសារភាពថា គាត់គឺជាមេនៃពួកមានបាបប៉ុណ្ណោះ។
នៅពេលគាត់មានឈ្មោះសុលនៅឡើយ សាវកប៉ុលបានជួបនឹងព្រះយេស៊ូវនៅតាមផ្លូវទៅទីក្រុងដាម៉ាស ហើយបានដឹងថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់គាត់។ ដូច្នេះ គាត់ក៏បានជឿលើទ្រង់ ហើយអរព្រះគុណដល់ទ្រង់។ បន្ទាប់មក សម្រាប់ជីវិតរបស់គាត់ក្រោយមកទៀត គាត់បានធ្វើបានបន្ទាល់ថា សេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះ ដែលជាបុណ្យជ្រមុជរបស់ព្រះយេស៊ូវ បានដោះអំពើបាបរបស់លោកិយនេះចេញ ហើយថា ទ្រង់បានសុគត ដើម្បីបំបាត់អំពើបាបរបស់លោកិយនេះចោល។
ទ្រង់ បានយាងមកជាអ្នកបម្រើម្នាក់របស់ព្រះ ដែលបានអធិប្បាយដំណឹងល្អអំពីទឹក និងព្រះវិញ្ញាណ។ ទោះបីយ៉ាងណា គ្រីស្ទបរិស័ទភាគច្រើននៅតែគិតថា សាវកប៉ុលនៅតែជាមនុស្សមានបាប បន្ទាប់ពីគាត់បានជួបព្រះយេស៊ូវហើយ។ យើងយល់ច្រឡំបទគម្ពីរនេះ ចេញពីទស្សនៈរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទដែលនៅតែមានបាប និងមិនបានកើតជាថ្មី។
ទោះបីជាយ៉ាងណា សេចក្តីពិតគឺថា គាត់លែងជាមនុស្សមានបាបទៀតហើយ ប៉ុន្តែជាមនុស្សម្នាក់ដែលអាចជួបព្រះយេស៊ូវគ្រប់ពេលវេលា។ គាត់បានថ្វាយជីវិតចុងក្រោយរបស់គាត់ ដើម្បីអធិប្បាយដំណឹងល្អអំពីសេចក្តីសង្រ្គោះ ដែលជាសេចក្តីប្រោសលោះដោយបុណ្យជ្រមុជ និងលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ បន្ទាប់ពីគាត់បានស្លាប់ទៅ សំបុត្រទាំងអស់របស់គាត់បានបន្សល់ទុកសម្រាប់យើងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលធ្វើបន្ទាល់ថា ដំណឹងល្អអំពីទឹក និងព្រះវិញ្ញាណ គឺជាដំណឹងល្អពិតពីពួកជំនុំដំបូងមក។ ដូច្នេះ ការសារភាពរបស់សាវកប៉ុលនៅក្នុង ១ធីម៉ូថេ ១:៥ គ្រាន់តែជារំលឹកពីពេលវេលាពីមុន និងការអរព្រះគុណដល់ព្រះប៉ុណ្ណោះ។
តើគាត់ជាមនុស្សមានបាប បន្ទាប់ពីគាត់បានជឿព្រះយេស៊ូវហើយឬ? ទេ។ គាត់គឺជាមនុស្សមានបាប នៅមុនពេលគាត់បានកើតជាថ្មី ប៉ុន្តែនៅពេលគាត់បានជឿលើព្រះយេស៊ូវជាព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់គាត់ ពេលនោះគាត់បានដឹងថា អំពើបាបរបស់លោកិយនេះត្រូវបានផ្ទេរទៅលើព្រះយេស៊ូវ តាមរយៈបុណ្យជ្រមុជរបស់ទ្រង់ ហើយបានជឿលើព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់ដែលធួននឹងបាបនៅលើឈើឆ្កាង នោះគាត់បានរាប់ជាសុចរិតវិញ។
មូលហេតុដែលគាត់បានហៅខ្លួនឯងជាមេនៃពួកមានបាប គឺដោយព្រោះគាត់បានរំលឹកពីពេលវេលា ដែលបានគាត់បានបៀតបៀនអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ ហើយបានអរព្រះគុណដល់ព្រះសម្រាប់ការសង្រ្គោះគាត់ ដែលជាមនុស្សមានបាបអស់សង្ឃឹមខ្លាំងបំផុត។
តើអ្នកណានៅតែហៅគាត់ថាមនុស្សមានបាប? ហើយតើអ្នកណាអាចហៅមនុស្សម្នាក់ជាមនុស្សមានបាប នៅពេលគាត់បានរាប់ជាសុចរិត ដោយជឿលើបុណ្យជ្រមុជ និងព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ? គឺមានតែអ្នកដែលមិនស្គាល់ពីសេចក្តីពិតនៃសេចក្តីប្រោសលោះរបស់ព្រះទេ ដែលអាចធ្វើដូច្នេះបាន។
សាវកប៉ុល បានរាប់ជាសុចរិត ដោយជឿលើសេចក្តីសង្រ្គោះតាមរយៈព្រះយេស៊ូវ ហើយចាប់ពីនោះមក ក្នុងនាមជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះ គាត់បានអធិប្បាយទៅកាន់មនុស្សជាច្រើន ពីដំណឹងល្អអំពីការបានរាប់ជាសុចរិត ដោយជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ និងជាព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់គាត់។ ចាប់ពីពេលនោះមក សាវកប៉ុលមិនមែនជាមនុស្សមានបាបទៀតឡើយ ប៉ុន្តែជាអ្នកបម្រើសុចរិតរបស់ព្រះពិត ដែលអធិប្បាយដំណឹងល្អទៅកាន់មនុស្សមានបាបនៅទូទាំងផែនដី។
តើមនុស្សមានបាបអាចអធិប្បាយទៅកាន់អ្នកដទៃដែរទេ? វានឹងគ្មានប្រសិទ្ធភាពឡើយ។ តើមនុស្សមា្នក់អាចអធិប្បាយទៅកាន់អ្នកដទៃ ពីអ្វីដែលខ្លួនមិនមានបានយ៉ាងដូចម្តេចទៅ? ហើយនៅពេលមនុស្សម្នាក់មិនបានសង្គ្រោះទេ តើគាត់អាចសង្រ្គោះអ្នកដទៃបានយ៉ាងដូចម្តេចទៅ?
បើសិនមនុស្សម្នាក់កំពុងតែលុងទឹក ហើយព្យាយាមជួយអ្នកដទៃដែលកំពូងលុងទឹកនៅជិតគ្នា នោះទាំងពីរនាក់នឹងត្រូវលុងទឹកស្លាប់ទាំងអស់គ្នា។ ដូច្នេះ តើមនុស្សមានបាបអាចសង្រ្គោះអ្នកដទៃបានយ៉ាងដូចម្តេច? គាត់មានតែនាំយកអ្នកដទៃចុះទៅស្ថាននរកជាមួយប៉ុណ្ណោះ។ តើមនុស្សឈឺអាចមើលថែមនុស្សឈឺម្នាក់ទៀតបានយ៉ាងដូចម្តេច? ហើយតើមនុស្សម្នាក់ដែលចាញ់បញ្ឆោតសាតាំង អាចសង្រ្គោះអ្នកដទៃបានយ៉ាងដូចម្តេច?
ពីមុន សាវកប៉ុលគឺជាមនុស្សមានបាប ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ គាត់បានរាប់ជាសុចរិតហើយ នៅពេលកាត់បានជឿលើបុណ្យជ្រមុជ និងព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ហើយបានសង្រ្គោះចេញពីបាប។ ដូច្នេះ គាត់អាចក្លាយជាអ្នកបម្រើម្នាក់របស់ព្រះ ហើយអធិប្បាយដំណឹងល្អទៅកាន់មនុស្សមានបាបទាំងអស់នៅក្នុងលោកិយនេះ។ គាត់បានសង្គ្រោះមនុស្សមានបាបជាច្រើននាក់ ដោយសេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះ។ ហើយខ្លួនគាត់លែងជាមនុស្សមានបាបទៀតហើយ ចាប់ពីពេលនោះមក។
គាត់ បានកើតជាថ្មី ហើយមិនបានរស់នៅក្នុងសេចក្តីសុចរិតនៃក្រិត្យវិន័យទេ ប៉ុន្តែនៅក្នុងសេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះវិញ។ គាត់បានក្លាយជាអ្នកបម្រើ និងអ្នកអធិប្បាយសេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះ ហើយគាត់បានសង្រ្គោះព្រលឹងជាច្រើនរាប់មិនអស់ថ្វាយព្រះ។ គាត់មិនមែនជាអ្នកអធិប្បាយតាមចិត្តរបស់គាត់ ឬសេចក្តីសុចរិតនៃ ក្រិត្យវិន័យទេ ប៉ុន្តែតាមសេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះវិញ។
តើគាត់គឺជាមនុស្សបាបអស់មួយជីវិតឬ? ទេ។ គាត់បានរាប់ជាសុចរិត។ ក្នុងនាមជាមនុស្សសុចរិតម្នាក់ គាត់បានក្លាយជាសាវកនៃសេចក្តីពិតរបស់ព្រះ។ កុំហៅគាត់ថាជាមនុស្សមានបាប ពីព្រោះវាជាការមើលងាយដល់ព្រះ និងការយល់ខុសពីសេចក្តីពិត។ តាមពិត គាត់គឺជាមនុស្សសុចរិត។ ដូច្នេះ យើងមិនគួរមើលងាយគាត់ ឬព្រះយេស៊ូវ ដោយគិតថា គាត់នៅតែជាមនុស្សមានបាបទេ។
បើសិនយើងនិយាយថា គាត់នៅតែជាមនុស្សមានបាប បន្ទាប់ពីគាត់បានជួបព្រះយេស៊ូវហើយ នោះយើងហៅព្រះយេស៊ូវថាជាអ្នកកុហកហើយ ពីព្រោះព្រះយេស៊ូវបានធ្វើឲ្យគាត់បានសុចរិត និងធ្វើជាអ្នកបម្រើនៃសេចក្តីសុចរិតរបស់ទ្រង់។
Copyright © 2021 by The New Life Mission